Stabat Mater, de Rossini
Quería dejar esto para más adelante, pero creo que hoy la ocasión lo merece. Bien es cierto que muchos compositores han hecho su versión del Stabat Mater, siendo el de Pergolesi uno de los más famoso. Yo tengo predilección por el de Rossini. He de reconocer que descubrí el Stabat Mater gracias a Lorengar, pero a partir de ahí no he escuchado mejor versión que la siguiente:
Stabat Mater de Rossini. István Kertész, 1971
Soprano: Pilar Lorengar
Tenor: Luciano Pavarotti
Mezzo: Yvonne Minton
Bajo: Hans Sotin
London Symphony Hall Orquestra and Chorus.
Stabat Mater Dolorosa. Pilar Lorengar, Luciano Pavarotti, Yvonne Minton & Hans Sotin (“Stabat mater dolorosa, juxta Crucem lacrimosa, dum pendebat Filius”)
En honor al Gran Pavarotti:
Cuius Animam. Luciano Pavarotti (“Cuius animam gementem, contristatam et dolentem, pertransivit gladius. O quam tristis et afflicta, fuit illa benedicta, Mater Unigeniti. Quae moerebat et dolebat, pia Mater cum videbat, nati poenas incliti”).
Quis est homo. Pilar Lorengar & Yvonne Minton (“Quis est homo qui non fleret, Matrem Christi si videret in tanto supplicio? Quis non posset contristari, Christi Matrem contemplari dolentem cum Filio?”).
El mejor Inflammatus jamás cantado, con una voz perfecta en todo momento.
Inflammatus et accensus. Pilar Lorengar (“Inflammatus et accensus, per te, virgo, sim defensus, in die judicii. Fac me cruce custodiri, Morte Christi praemuniri, conforevi gratia”)
Que sirva para recordar a dos de los grandes. Al recién fallecido Pavarotti y a nuestra Pilar Lorengar. Si alguien quiere honrarles con el Stabat Mater, que cante, como tan bien hicieron ellos.